کاش دستِ هيچکس ، خالی نبود
سفره بـود و نانْ، ولی ، نامی نبــود
کاش در این وضعِ بی رونق دمی
غصِّه و ، غـم هایِ تكراری نبـود
کاش می شد ، كم سخنرانی شود
وعـدهٔ صد من وَ يکْ غــازی نبــود
کاش با اين وعـده های پوچِ پوچ
اشك از چشـمِ كسی ، جاری نبــود
كاش جــز رنگِ خـدا ، رنگی نبــود
بر لبِ مردم بجــز ، شادی نبــود
کاش در پشتِ چـراغِ قـرمـــزی
كودكی در دستِ او ، فـالی نبـــــود
کاش در او چشــمِ بـارانی نبــــود
در گلویش، بغضِ طوفــانی نبـــــود
كاش وقتی که ، شِکر آورده انـــد
حمله و صف های طولانی نبـود
کاش مشقِ غصِّه هاخطْ خورده بود
غصِّــه و غــــم هایِ تکراری نبــــود
كاش وامق شعرِ عــــزَّتْ می سرود
كاش عزَّت در عمل ْ، عـاری نبــــود
كاش بعــد از آن همه ، تمجیـــد ها
سفره بــود و نان ، ولی نامی نبـود
"وامق كبودْراهنگی"
#كاش
#پیرً
,، ,، ,وامق , نبـود کاش ,نامی , ,مشقِ غصِّه ,غصِّه هاخطْ , نبـود کاش مشقِ ,های طولانی