شعر و غزلی مخـوان ز عیبِ دگران
"بنشین و کمی به شادمانی گذران"
تا خیـــز کنی برایِ فتـــحِ فـــــردا
برخيـز و بكَن لبـاسِ تزويــر گـران
بنشستن و پا شدن ، نشد رسمِ وفا
بر اهلِ وفــا ، وفـا بكن جامه دران
گراهلِ دلی به سرهوایِ عشق است
هرگز منشین ، نخیـز با خیلِ سران
"وامق کبودراهنگی"
.
,، ,وامق ,جامه ,دران گراهلِ ,دلی , ,بكن جامه ,جامه دران گراهلِ ,دران گراهلِ دلی ,به سرهوایِ