کودکی شادورِندوخوش سیمـــا
تکیــه داده دوچرخــه بر دیــوار
بهرِ رفتـن بــه جمــــعِ همسالان
دور شد از دوچرخــه بی گفتار
ااا
مــردِ دربـان تَشَر بــزد كاینجــا
مجلس است و همـه وکیلاننـــد
از وکیل و وزیـــر و دولتمـــرد
دایمـــاً میهمــانِ اینجــاینـــد
ااا
تا که مشکل نگشتــه پیــدا زود
جمــع كن از كنـــارِ مــا پرگـــار
تا نِدامَت نگشتــه قسمتِ تــو
دور کن چرخِ خود از این دربــار
ااا
كودك نكتـــه سنــج قصِّهٔ ما
گفتش هرگـــز مبـاد غم خوردن
زده ام قفل محکمی نَبُـــود
هیچ یک را تــوانِ یــدن
"وامق كبودراهنگی"
,و ,از ,وامق ,دربــار ,اااكودك , ,از این ,خود از ,چرخِ خود ,این دربــار